lunes, 26 de abril de 2010

NAJWA EL ÚLTIMO PRIMATE

NAJWA

De padre jordano y madre española (Navarra), su nombre significa éxtasis en árabe, la lengua de su padre.De pequeña se trasladó a Bilbao y vive actualmente en Madrid. En cuanto a su carrera musical, antes de su primera incursión en la pantalla, Najwa Nimri cantaba como parte del coro de Respect (música soul) y de Clan Club (jazz) y más tarde formó junto a Carlos Jean el grupo Najwajean. Con esta formación editó "No Blood" en 1998, "Selection" (2002) "Ten years after" (2007) y "Till it breaks" (2008), además de las bandas sonoras de "Asfalto" y "Guerreros" "20 centrímetros" "utopía". En solitario publicó "Carefully(2001)", "Mayday (2003)" y "Walkabout"(2006) y su último trabajo "El último primate" (2010).

Página web oficial

Esta nueva entrada musical pretende mostraros un disco que me ha sorprendido a medida que lo he ido escuchando sucesivas veces, y ahí sigo una vez más .....ya no puedo parar. Además, si a eso añadimos un directo magnífico (santiago de compostela 23 de abril en la sala capitol), en el que se puede escuchar las canciones arropadas por la singular y magnética voz de Najwa y sobre todo, marcadas por la gran fuerza musical que imponían la guitarra , el bajo, y todos los arreglos y orquestaciones de cuerdas y piano.....umm auténtico.

Najwa ha decidido dar un paso más y sacar un álbum que no deja atrás la música electrónica (Raúl Santos vuelve a colaborar aunque la producción es de ella y Alfonso Pérez), pero que sí resulta mucho más orgánico en el tratamiento de pianos, guitarras e instrumentos de cuerda.

Se trata de un disco que a modo de cuento nos va llevando a través de una historia que empieza con la canción de Siento el diablo en mi que comienza a modo se susurro para introducir las sugerentes cuerdas (violín, cello, viola..) yo sé que está ahí yo sé que está en mi.....
Un disco que estimula las emociones acompasadas con la voz susurrante y sensual de Najwa, con canciones como Fácil de romper, Me tiene que doler, déjame pasar....
Me llama la atención la desnudez musical de la canción con un puñal, que representa a la sombría estética que envuelve este disco con múltiples referencias a huesos, esqueletos....
Y esta historia de emociones nos presenta una preciosa canción que representa para mi, la capacidad de búsqueda de la "felicidad" de la que todos disfrutamos cada día...

COMO UN ANIMAL

Seguiré la pista a ciegas y te encontraré
alcanzaré la altura, caeré en picado y te encontraré


como a un animal en un combate, yo te encontraré
sentí el viento en la cara
vi a los lobos pasar entre la oscuridad

intenté respirar y me puse a temblar

pasarás sin ser visto, y te encontraré

escoltado por tus guardianes, yo te encontraré

como un animal desesperado, yo te encontraré

sentí el viento en la cara

vi a los lobos pasar entre la oscuridad del manantial como un maldito animal

Como un animal, como un animal...


Ahí va el video del tema que da título al disco El último primate y avanzando gritaré gritaré hasta llegar a ti...

Y otra de mis canciones favoritas.... MI RITUAL

Di que no, di que sí, dime que quieres de mi...

Di que no, di que sí, dime tu que haces tu aquí...

Hazlo así...pónmelo fácil, di que sí,

hazlo así, házmelo a mi....

Mi ritual es mi fuerza,el peligro está en ti,

un nuevo día va a comenzar,el peligro está ahí.

Piensas en acercarte,pero estás junto a mi,

aprietas tu manocontra mi cuello,el peligro está en ti.

Hazlo así...pónmelo fácil, di que sí,hazlo así

házmelo a mi....


y colorín colorado este cuento se ha acabado "Jugué y gané"

sábado, 17 de abril de 2010

Salif Keita FOLON...THE PAST

Salif Keïta, nacido el 12 de agosto de 1949, es un reconocido cantante y compositor del pop africano. Este músico, procedente de Malí, es conocido como La Voz de Oro africana. Por otro lado, es descendiente directo del fundador del Imperio de Malí, Sundiata Keïta.
Discografía: Soro (Mango, 1987), Ko-Yan (Mango, 1989), Amen (Mango, 1991) , Destiny of a Noble Outcast (PolyGram, 1991), Folon (Mango, 1995), Rail Band (Melodie, 1996), Seydou Bathili (Sonodisc, 1997), Papa (Blue Note, 1999) , Mama (Capitol, 2000) , Sosie (Mellemfolkeligt, 2001) , Moffou (Universal Jazz France, 2002) , The Best of the Early Years (Wrasse, 2002) , Remixes from Moffou (Universal Jazz France, 2004) , M'Bemba (Universal Jazz France, 2005)
La différence (Emarcy ,2009) ,
El disco Folon...The past fué publicado en octubre de 1995, contiene nueve temas: 1. Tekere 2. Mandjou 3. Africa 4. Nyanyama 5. Mandela 6. Sumun 7. Seydou 8. Dakan-Fe 9. Folon
Web oficial
En al año 2001 tuve la oportunidad de descubrir el disco de FOLON...... THE PAST de Salif Keita, cuando caminaba bajo el sol en pleno desierto de Argelia. Y en medio de la nada lo descubrí todo......
TEKERE
CUANDO EL POETA Y MÚSICO (JARDINERO DE LAS HISTORIAS Y DE LAS TRADICIONES) ES FELIZ

CUANDO EL CANTA O BAILA LE APLAUDIMOS SOBRE UN ESCENARIO O EN EL ESTUDIO

CUANDO LAS MÚSICAS SON JUEGOS O DANZAS NOSOTROS DEBERÍAMOS APLAUDIRLE

CUANDO DOS SE ABRAZAN EL UNO AL OTRO MOSTRAMOS NUESTRA APROBACIÓN CON APLAUSOS

CUANDO SOMOS FELICES NOSOTROS APLAUDIMOS NUESTRAS MANOS


Así que a aplaudir sin parar.......
Así comienza el disco con esta maravillosa canción que sólo puede despertar sonrrisas ....y yo caminando por el desierto cantando llegaré!
Es un disco que despierta, con la sonoridad de la variada gama de insrumentos y voces, las más dispares sensaciones: de la alegría a la meláncolía....los ritmos desenfrenados de AFRICA y la sonoridad relajada de NYANYAMA.
Salif Keita, comprometido socialmente, promueve la lucha en defensa de los derechos de la gente albina en África y dedica uno de los temas de este disco a Mandela:





El broche final para este gran disco, es esta preciosa y melancólica canción en la que salif keita hace honor a su voz de oro africana.

FOLON
EN EL PASADO NOSOTROS PARECIMOS ENFERMEROS
NOSOTROS SIMPLEMENTE ACATAMOS ÓRDENES
DE HECHO NO TOMAMOS NINGUNA DECISIÓN POR NOSOTROS MISMOS
AUN CUANDO PENSARÁS EN LA FELICIDAD
INCLUSO SI ERAS INTELIGENTE NO PODÍAS EXPRESARTE
ELLOS NO TUVIERON CUIDADO,
AHORA NADIE PUEDE DECIDIR POR NOSOTROS
Y ELLOS NO DEBERÍAN TENER MENOS CUIDADO

jueves, 15 de abril de 2010

Ai vamos!


Lorem impsum dolor....
Pois iso aqui está este discazo que acabo de escoitar:

Neotrovadorismo (II)
(cantiga de amigo, escarnio e mal dizer)
Antes eras un colega
pero agora
me cago en tu puta madre
me cago en tu puta madre



Galiza
Todo na miña terra é paisaxe
Menos traxe,
paxe
e garaxe.